Architektura w Tokio

Architektura w Tokio
W 1975 roku Tokio liczyło ponad 15 milionów mieszkańców. Przy tak szybkim i całkowicie chaotycznym rozwoju miasta pod znakiem zapytania stoi jego funkcjonalność. Wprawdzie z okazji XVlll olimpiady Tokio uzyskało sieć dróg szybkiego ruchu, podniesionych na betonowych mostach ponad istniejącą zabudowę, to są półśrodki, załatwiające doraźnie potrzeby, wystarczające na krótki czas. Stolicy nie pomogą już ani miasta ani deglomeracja- przemysłu. Trzeba szukać innych rozwiązań. Tym rozwiązaniem jest według Kenzo Jung zabudowa Zatoki Tokijskiej, przeniesienie miasta nad powierzchnię morza. Z obecnym Tokio nowe miasto połączy kilkumetrowej szerokości oś komunikacyjna dla szybkiego ruchu. Bezkolizyjne skrzyżowania zwiążą ją z osiami poprzecznymi, które z kolei będą połączone z drogami dojazdowymi do poszczególnych jednostek mieszkalnych czy bloków biurowych- Ta sieć betonowych ulic zawiśnie 40-50 m nad lustrem wody. Poniżej powstanie płaszczyzna zabudowy na żelbetowych rusztowaniach, skonstruowanych jednak, w ten sposób, aby maksymalnie zmniejszyć siłę wstrząs w podziemnych. Krata rusztowa będzie miała moduł 200m. Na tej sztucznej powierzchni powstaną ogromne jednostki mieszkalne o bogatym zróżnicowaniu struktury, wykorzystujące wyniki badań w zakresie architektury zmiennej, wyposażone we wszelkie urządzenia społeczne, kulturalne i usługowe. Kosztorys przewiduje, iż budowa każdej z nich będzie kosztować 2,5 miliarda dolarów